ในที่สุดนางสาวเสาตอนนี้อายุ 15 ปีมาในเมืองกรุงเทพฯกับเราในการพยายามที่จะหาผู้ที่พ่อแม่ของเธอเพื่อที่เธอ จะได้รับ ID ของเธอ เอกสาร เรามีอำนาจการยิงกับเรา -- เด็กหนุ่มคลองเตย, และอื่นจากพิเศษสาขา -- ในกรณีที่ พลัสแทนแม่อันเป็นที่รักของเธอครูผู้หนึ่งที่มีหนีภาษีออกจากเธอของชุมชน แออัดที่เที่ยงคืนฝนแปดปีก่อน ทิปปี้ - กระท่อมที่ผ่านมามีผู้เช่าที่นางสาวสาวอาศัยอยู่กับคุณป้าย่าของเธอและคุณ ปู่ -- เพศ -- ที่จะหลบหนีเพื่อความปลอดภัยและเสรีภาพ

Six years old, calls himself Ohh. Says his momma gave him that name: her only legacy to her only son.He tells how his mom woke him up late that final morning - kissed him

We didn't torch the shack after he died. Wanted to. Should have. How else do you get rid of years of tuberculosis? So next best, we bagged everything

One of our children who goes by the nickname of Miss Nan told me she heard someone singing her a Christmas lullaby the other night when it was all quiet in the hospital. A lullaby so sweet, so beautiful, it would make the angels weep.

Yesterday it felt like everyone in Klong Toey joined us at "Mercy Centre" as we celebrated the Thai New Year. Perhaps not totally everybody, but at least several hundred neighbors - mostly old folks and other slum "reputables" and, of course, our kids. There was great music played on third-hand instruments and dancing in the streets - old-time barn dancing led by the Motorbike Racing Granny, our favorite street vendor who is now 76. She has a bit of a bum knee, made stiff from kick-starting her stubborn "mini-chopper," a motorbike modified into her mobile coffee cart. Fortunately, she had a "wee swallie" or two or three from a not so well hidden flask of amber liquid that loosened her knees and had her stomping up a storm. 

A poor scavenger in the slums, Miss Na went through life and into death without a name, writes FATHER JOE MAIER