จดหมายข่าว – ฉบับวันที่ 6 พฤษภาคม 2553
วาดโดย อาลี

เพื่อนๆทุกคน

ในช่วงไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา ขณะที่สถานการณ์ในประเทศไทยกำลังก้าวเข้าสู่วิกฤติการณ์ทางการเมืองและสังคม เราได้รับโทรศัพท์และอีเมลแสดงความห่วงใยจากเพื่อนๆเป็นจำนวนมากกล่าวสอบถาม และวิตกกังวลว่าเด็กๆจะได้รับผลกระทบไปด้วยหรือไม่ ขอบคุณจริงๆ

สัปดาห์นี้ทุกอย่างดูจะเป็นไปในทางที่ดีขึ้น จากที่เคยเห็นกลุ่มผู้ประท้วงปักหลักอยู่ในย่านศูนย์การค้าและห้างสรรพ สินค้า สร้างปราการและแนวเขตแดนของตน โดยนำยางรถยนต์ที่ราดด้วยน้ำมันก๊าดจนชุ่มมากองสุมกัน และใช้ลำไม้ไผ่แหลมมาล้อมเป็นรั้ว กับฝ่ายทหารที่พยายามกันไม่ให้กลุ่มผู้ประท้วงบุกเข้าไปในเขตศูนย์กลาง ธุรกิจและการเงินของกรุงเทพฯได้ ขณะนี้ทั้งสองฝ่ายกำลังพยายามเจรจาตกลงกันเพื่อหาข้อสรุป ให้ต่างฝ่ายต่างถอยออกจากที่ตั้งของตน เราได้แต่หวังและสวดภาวนาขอให้ความสุขและความสงบกลับคืนมาอีกครั้ง

แต่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ขอให้ทุกคนรู้ไว้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างที่ศูนย์เมอร์ซี่แห่งนี้จะยังคงดำเนินต่อไปดังเดิม แม้จะกังวลกับสถานการณ์ในประเทศและปัญหาที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต แต่เป้าหมายหลักที่เรายึดถืออยู่เสมอจะยังคงอยู่ เป้าหมายที่จะใช้เวลาทุกวินาทีในทุกๆวันเพื่อเด็กยากจนและไร้โอกาส เด็กเร่ร่อนตามข้างถนน เด็กที่ต้องอาศัยหลับนอนอยู่ตามเพิงพักในชุมชนแออัดทั่วกรุงเทพฯ เจ้าหน้าที่ของเราจะยังคงออกเยี่ยมเยียน คอยดูแลและปกป้องเด็กๆในพื้นที่ต่างๆทุกวันเช่นเคย แม่ของเด็กหรือคุณย่าคุณยายที่มีเรื่องฉุกเฉินหรือปัญหาในครอบครัวยังคงมาขอ ความช่วยเหลือที่นี่ได้เสมอ ชีวิตทุกชีวิตที่ศูนย์เมอร์ซี่แห่งนี้จะยังคงดำเนินไปเช่นเดิมไม่เปลี่ยน แปลง เรายังคงเป็นครอบครัวใหญ่ แวดล้อมไปด้วยเพื่อนๆที่เรารักและคุ้นเคยเสมอมา

ตั้งแต่เดือนมกราคม ที่ผ่านมา เรามีสมาชิกใหม่เพิ่มขึ้นอีก 10 คน แปดคนในนั้น (เด็กชาย 7 คน เด็กหญิง 1 คน) ได้แก่ ปรีม เปรม ดีตั้น เอ๊เอ๋ ทัน พัน คีนู และมิ้นท์ เคยพักอยู่ที่บ้านเคโวเคียน (Kevorkian Home) มูลนิธิที่ให้การดูแลเด็กผู้ติดเชื้อเอดส์ซึ่งเพิ่งจะปิดตัวลงไม่นาน มาเป็นเวลาหลายปี ส่วนเด็กหญิงอีกสองคน (พลอย อายุ 5 ปี และ ปุ๊กกี้ อายุ 13 ปี) เป็นเด็กที่ถูกทอดทิ้งให้เร่ร่อนอยู่ข้างถนน

Our new children need a lot of love and attention right now, especially Nong Ploy, who won’t speak of her family or say much at all. This is the first time in her young life she has ever played with other children or made friends, and she is still unsteady, still healing, and needs constant reassurance that her world at Mercy is safe, gentle, and caring.

In the years to come, as we continue to love, nurture, and educate Nong Ploy, we will also do all we can to help her find the spark that makes her unique and let it light up her world.

That spark is in all our children, though sometimes it’s buried quite deep. As one example, let me tell you about Ali, a 15-year-old boy who was brought to us by a kind old slum lady about 10 years ago. She found him on the streets, hungry, emaciated, crying, speaking little Thai; and she took him in and cared for him until she found us.

We’ve had Ali in our family ever since. A Burmese migrant without any documentation, without rights to live in Thailand or go to school, Ali has needed special permission to do everything in his life. For years at Mercy, he was a quiet boy, lacked confidence, did average in his studies, average in almost everything; that is, until he discovered that he loved drawing and art. Today Ali is earning a vocational college degree in Bangkok at the Vichitsilp School of the Arts.

During school holidays, you will often find Ali in our graphic arts room rendering something beautiful.

Batik by Tor

Tor, age 18, is another Mercy artist. He and his sister joined us eight years ago when his mom was dying in our AIDS hospice. (Both mom and dad have since died.) One day, without ever expressing an interest in art, Tor asked our graphic arts staff how to create a batik.

He showed so much promise and passion in his art that a few months later he was accepted on scholarship to her HM the Queen of Thailand’s prestigious Bangsai Arts & Crafts Village.

He has just returned to Mercy and now works and teaches in our graphic arts centre.

Tew performs traditional Thai dance (pictured far left).

Another Mercy Child nicknamed Tew, age 16, is just discovering her talents. She and her brother joined our family nine years ago when their granddad dropped them off at Mercy Centre, and rushed away. He promised to return with their birth certificates but never came back.

Years passed. We knew Tew was special, but not how or why. Then one day we found an amazing teacher, Adjarn Watt, who taught our girls Thai traditional dance, grace, form, and discipline.

Sadly, Adjarn Watt passed away, very young, at age 36. But among his many gracious acts that will live forever, he helped discover Tew’s love of classical dance.

This year Tew was accepted at one of the few colleges specializing in traditional Thai dance. Mondays through Fridays, Tew will be studying and dancing at school in Ang Tong Province, and returning home to Mercy Centre on the weekends to be a Big Sister. When you ask Tew about her new school, she glows with happiness and anticipation.

Film and Fluke flash smiles before their departure.

Film and Fluke, twins, age 13, had a rough start in life: first their dad abandoned the family; then their mom gave up, abandoning Fluke and Film to a third-party, “step-grandparents,” who showed no love for them.

When their mom heard that her boys were being physically abused, she alerted us and asked us to take them in.

That was eight years ago.

Both boys found their spark in life quite early, somewhere around the first or second time they stepped on to a soccer pitch.

A friend of Mercy Centre invited the twins and three other Mercy boys to a special football camp in Phuket, where they excelled, Fluke and Film most of all. The boys have stayed on, living and practicing at the football camp while attending a local government school.

Film and Fluke have become full-fledged soccer stars, playing in regional soccer tournaments in Thailand and Singapore. Next stop – Finland! They will be playing on the international level and attending an international school on football scholarship. Amazing!

Film, Fluke, Tew, Ali, Tor… all five kids could have easily fallen through the cracks and ended up on the streets, or worse. You could say they were lucky, but, truthfully, we are the lucky ones! We feel great honor in raising these children.

At the beginning of this letter, I mentioned that we have 10 new children in our family. But even before this letter is finished, one more child has just arrived, just an hour ago: Nong Pai Tong, about one year old, parents both ill, one older brother already living with us.

Nong Pai Tong can’t walk or talk yet, but she will soon enough… and then she, too, will find her spark in life and light up the world.

Please continue helping our foundation as you have in the past. Eleven new Mercy kids all need sponsors! Please support our children.

Thank you again for your friendship and especially for your concerns about Thailand and Mercy Centre. Everything is fine. It’s the first week of school. Our kids are getting ready. Please don’t worry!

Wishing you great happiness and health,
Usanee and the Mercy Teams