นับย้อนไปเมื่อ 15 ปีก่อน ในวันที่เราได้พบกาลองเป็นครั้งแรกนั้น เขาอายุประมาณ 24- 25 ปี ทำงานเป็นพนักงานเปิดประตูที่บาร์แห่งหนึ่งใกล้ตลาดประตูน้ำ กาลองเป็นเด็กที่มีพัฒนาการทางสมองช้า พูดได้เพียงไม่กี่คำเท่านั้น เขาไม่สามารถบอกใครๆได้ว่าตนเองมาจากไหนหรือเหตุใดจึงต้องมาใช้ชีวิตอยู่ตาม ลำพังในย่านที่มีผู้คนพลุกพล่านใจกลางกรุงเทพฯแบบนี้

แม้จะไม่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับอดีตของกาลองเท่าใดนัก แต่เราก็รู้ว่าเหตุใดกาลองจึงสามารถเอาตัวรอดใช้ชีวิตอยู่ข้างถนนได้ เขาเป็นคนดีและชอบช่วยเหลือผู้อื่น เขาจะเดินเข้ามาคุณด้วยรอยยิ้ม และความเบิกบานสดใสตลอดเวลา ผู้คนไม่น้อยต่างก็เอ็นดูและคอยให้ความช่วยเหลือเขา และนี่เป็นเหตุผลที่ทำให้เขาใช้ชีวิตอยู่ตามลำพังมาได้หลายต่อหลายปี

แต่ก็มีผู้คนอีกไม่น้อยที่มิได้เอ็นดูและให้ความรักแก่เขา ด้วยความผิดปกติและพัฒนาการทางสมองที่ไม่เท่าคนอื่นทำให้กาลองเป็นเหมือน เด็กไร้เดียงสา ไม่ทันความรู้ความคิดของคนอื่น ไม่รู้วิธีเอาตัวรอดจากเล่ห์เหลี่ยมของโลกแห่งผู้ใหญ่ จนบางครั้งต้องถูกเอารัดเอาเปรียบหรือทำร้ายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

We invited Galong to live with us, and he gladly accepted.

From the day he arrived at Mercy, Galong tried to make himself as useful as possible (and still does), running errands for the cooks, lifting boxes (he’s quite strong for his four-foot frame!), and looking after the youngest boys in our shelters. But there were still too many hours left in the day for Galong to live in his imagination as a traffic and motorcycle policeman. (See our gallery: Galong Rides His Imaginary Motor Bike.) This activity is quite dangerous. Not every motorist takes Galong seriously. Plus, there are crazy drivers.

So we enrolled Galong in our three-year kindergarten at Mercy Centre. He loved school – so much so that he graduated from kindergarten twelve consecutive years. Recently, Galong got bored with the routine, or maybe he felt he was too grown up for it. He decided to drop out, though he still cherishes his friendship with his old teacher and still visits her when he has the time.

These days Galong is quite busy. From 8 am until 4 pm, Monday through Friday, he works at a noodle stand down the street from one of our old shelters. The husband and wife who run the noodle stand love Galong and are happy he is a part of their lives.

Every working day, Mr. Suwich, a Mercy House Dad and member of our legal aid centre team, takes Galong to the noodle shop and brings him home to Mercy on a motorcycle. Galong has never been happier. Please visit the gallery. All photos by Yoonki Kim.

Related Article by Father Joe: A Ride on the Wild Side of Mercy.